Fernuflug

Hvað er að vera ég?

Fótbolti fyllir mig af orku
þegar ég hleyp, þegar ég tek boltann.
Allur heimurinn hverfur, ég er bara ég,
auðmjúkur, einbeittur, með augun á markinu.

En þegar ég fer heim,
er þar fjölskyldan, tryggustu vinir,
samveran með þeim, hlátur, samtöl.
Það er þar sem ég finn hvatningu og styrk,
þar er ég heill, það er ég, heima.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er eins og að ganga á milli skugga og ljóss.
Í hjarta mínu dansa spurningar sem fá engin svör,
en í augunum glóa vonir sem neita að slokkna.
Ég finn fyrir styrk í smáum sigri,
brosi sem hitar, orði sem gefur vængi.
Samt er alltaf blær af óvissu,
eins og vindur sem hvíslar að mér um leiðir fram undan.
Að vera ég er að vera á ferð –
ekki alveg komin, en heldur aldrei föst,
bara eilíflega á leiðinni heim til sjálfrar mín.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er eins og að vera hringur í keðju
þar sem allir þurfa að haldast í hendur
til þess að samfélagið virki.

Allir þurfa á öðrum að halda
allir þarfnast stuðnings
kærleika
ástar
umhyggju
hjálpar.

Lífið er betra
þegar maður ver tíma með öðrum
og á góða að.

Lífið er of flókið ef þú ert einn
þess vegna eru aðrir til að hjálpa þér að blómstra.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er eins og að ganga um ólíkar götur í sama bæ.
Stundum er ég barnið sem hlær að litlum hlutum,
stundum sá sem þegir og leitar svara í sjálfum sér.
Ég er vinur, bróðir, nemandi, sonur.
Hver mynd er hluti af mér en engin segir allt.
Ég ber í mér ótta en líka von,
ég spegla mig í öðrum en finn styrkinn innan frá.
Að vera ég er ferð sem heldur áfram,
ókláruð saga en samt mín eigin.

Hvað er að vera ég?

Ég er eins og blóm og aðrar plöntur,
sem lýsir persónuleikanum hjá mér og öllum.
Til að blóm blómstri fallega þarf
blómið mold, vatn og sólskin.
Moldin er eins og líkami okkar.
Vatn er eins og matur, vökvi, næring og hreyfing.
Sólskin er eins og vinir, fjölskylda, ást, umhyggja og gleði.
Blómið getur ekki lifað án vatns,
vegna þess að þá þornar blómið upp og deyr.
En blómið getur lifað af án sólskins,
en blómið myndi aldrei blómstra eins fallega og það myndi gera með sólskininu.

66 67

Stútfullur af óöryggi unglingsins.

Reyni að fela það á kafi í 66°N-úlpu
með dinglandi Labúbú á hvorum vasa.

Hvenær ertu fæddur, spyr ég kennarann.
„Sextíu og sjö“ svarar hann
og smitast strax af óöryggi okkar unglinganna
undir dynjandi hlátrasköllum.

„Úúúúú,“ segi ég og glotti til besta vinar míns.
Hann brosir.

Við erum samferða heim
í samstæðum úlpum
með dinglandi Labúbú,
hvor á sínum vasa.

Hver er ég?

Ég er ekki nafnið mitt
ekki skórnir mínir
ekki staðurinn sem ég kem frá.

Ég er eitthvað á sveimi
hugur sem flýgur út um glugga
hjarta sem slær í takt við eitthvað stærra.

Ég er stundum týndur
stundum tær
en alltaf ég, þó ég viti ekki hvað það þýðir.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég, að tala í bíómyndum,
úti á landi, dást að kindum.
Leiðrétta með harðri hendi,
skondin ljóð á vini sendi.

Út að labba, lengi vel,
gleyma úlpu, frjósa í hel.
Í sinfóníu, slá á strengi,
vera í sturtu alltof lengi.

Að vera ég, ómögulegt,
sérstakt, skrýtið, djöfullegt.
Skrýtilegur, bagalegur,
algerlega agalegur.

Að vera ég er einmitt það,
ekki hægt að skilgreina hvað.
Óendanleg hringrás efna,
sem saman öll að gleði stefna.

Að vera ég?

Að vera ég er ekki það sem ég vel bara það sem ég er.
Það sem ég er, er það sem ég vil, því alla daga ég reyni og reyni að bæta mig.
Ekki fyrir þig heldur fyrir mig.
Ef ég lifi fyrir aðra er ég varla að lifa til að aðrir dái mig og daðra,
svo ég blaðra bara og blaðra.
En ég ákveð að lifa fyrir mig en ekki þig.
Ég ráðlegg þér að gera það sama ekki fyrir mig heldur fyrir þig.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er eins og að halda á lykli sem passar bara í eina hurð.
Bak við hurðina er heimur sem enginn annar sér eins og ég,
jafnvel þótt hann sé nánast sá sami.
Ég ber með mér minningar, drauma og spurningar sem enginn annar hefur.
Stundum er ég í góðu skapi og glaður, stundum er ég leiður og reiður.
En alltaf er ég sá eini sem getur verið nákvæmlega ég.

Hvað er að vera ég?

Ég er afleiðing gjörða minna og allt sem ég hef lært.
Ég er allt sem hefur glatt mig og allt sem hefur sært.
Ég er samkvæmt minni fjölskyldu hinn heimsins mesti fengur,
Ég er allar mínar minningar frá því ég var lítill drengur.

Ég er málglaður unglingur með risastóra drauma.
Ég er peð í þessum stóra heimi þó ég hafi á ýmsu að lauma.
Ég er hver annar leikmaður í lífsins leit að tilgangi.
En aldrei mun ég verða minnar eigin hræðslu fangi.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er að vakna með hugsanir sem enginn annar á.
Að hlæja yfir smáu og gráta yfir stóru, eða stundum öfugt.

Ég er rödd sem enginn annar talar með,
skref sem enginn annar gengur í.
Að vera ég er að læra að elska það sem ég er,
Jafnvel þegar það er erfitt.

Hvað er að vera ég?

Strákur í hverfinu, fær skutl í skólann,
hlustar á tónlist,
spilar í tölvu, hittir vini,
hlær og lifir, án erfiðleika.

Stundum leiður, stundum kátur,
lífið er blandað.
Hann hugsar um framtíðina, veit ekki hvað verður,
heldur enn áfram, dag eftir dag.

Hvað er að vera ég?

Lífið er svolítið eins og sigling,
þú stjórnar alltaf seglinu en aldrei vindinum,
stundum flýtur þú áfram og stundum lendirðu í kröftugum straum.
Aðstæður breytast oft, oft sem þú getur ekki stjórnað
En þú getur alltaf stjórnað hvernig þú bregst við.
Jafnvel þó vindur blási á móti,
Er ég enn við stýrið.
Er kannski ekki alltaf með svörin,
En alltaf með valið að halda áfram.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég
er að líta í spegil
og sjá augun hans horfa til baka.
Að hlusta á aðra tala um feður sína
og brosa eins og allt sé í lagi.

En stundum spyr ég sjálfa mig:
Hver væri ég ef hann væri enn hér?
Væri ég öðruvísi?
Væri lífið minna þyngra?

Að vera ég
er að hafa misst mikið
en samt vera hér.
Ekki fullkomin, ekki alltaf glöð -
en með hjarta sem man.

Hlaupið endalausa

Ég hleyp alveg þar til ég fæ blóðbragð í munninn, þá stoppa ég og anda að mér köldu vetrarloftinu. Finn hvernig vindurinn leikur við hárið á mér og kuldinn mjakar sér inn um ermarnar á þunnu peysunni minni og mjakar sér inn í hjarta mitt. Ég mun aldrei komast á leiðarenda, vegurinn er endalaus en orkan ekki. Pressan er sterk en fæturnir veikir. Pressan hægir á mér og dregur mig niður, hún er eins og að hlaupa með sandpoka. Því meiri pressa því þyngri er sandpokinn. Ég þarf að finna leið til að létta sandpokann svo ég geti haldið áfram.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er
að vera ég sjálf.

Svo ég sé ekki alltaf
bara hálf og hálf.

Að gera hluti sem
ég hef áhuga á.

Með því að vera ekki
að íhuga endalaust hvað
aðrir sjá.

Að vera ég er líka
eitthvað sem aðeins
ég get gert.

Það getur enginn sagt
mér hvað sé dæmigert.

Því það sem ég geri
er það sem ég vil.

Og nú er loksins tími
til að vera ég og
njóta þess um árabil.

Hvað er að vera ég?

Ég er vorið sem vaknar með drauma og þrá,
sem enginn annar á.
Vorvindar feykja hugsunum mínum í allar áttir og móta mig.
Í speglinum mætir mér augnaráð,
spyrjandi, leitandi að því hver ég er.
Mun ég blómstra?

Ég er sumarsins söngfugl sem þenur rödd sína,
sem enginn annar á.
Sólin brosir við mér og hvetur mig áfram.
Í speglinum mætir með augnaráð,
bjart og fullt af sjálfsöryggi.
Er ég í blóma?

Ég er litskrúðugt haustið með mínar óteljandi tilfinningar,
sem enginn annar á.
Haustregnið dynur á mér og fyllir mig af efasemdum.
Í speglinum mætir mér augnaráð,
vondauft og hrætt um að ég hafi týnt draumum mínum.
Blómstraði ég aldrei?

Ég er snjóþungur veturinn sem geymir sporin mín,
sem enginn annar á.
Stjörnubjartur himininn lýsir upp ævi mína og setur allt í samhengi.
Í speglinum mætir mér augnaráð,
þakklát fyrir vindinn, sólina og regnið sem gerði mig að þeirri manneskju sem ég er.

Hvað er að vera ég?

Lífið getur verið eins og veðrið
-stundum bjart en stundum dimmt
-stundum logn en stundum rok
-stundum sól en stundum rigning.

Lífið getur líka verið eins og matur
-stundum sætt en stundum beiskt
-stundum salt en stundum súrt.

Líf mitt getur verið alls konar.
Líf þitt líka.
Eins og veðrið …
Eins og maturinn.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég, moldvarpa, er að lifa lífinu neðanjarðar.
Ég finn mig best þar sem moldin er mjúk og rætur liggja í allar áttir.
Ég sé ekki heiminn með augunum heldur finn hann með nefinu og klærnar mínar grafa stöðugt nýjar leiðir.
Dagarnir mínir eru dimmir en ekki daprir því þarna í moldinni er friður.
Ég er ósýnileg flestum en hlutverk mitt er mikilvægt.
Ég næri jarðveginn, snerti rætur trjánna og hlusta á hljóð jarðarinnar.
Að vera ég er að tilheyra náttúrunni hljóðlega en djúpt.

Hvað er að vera ég?

Mér finnst ég alltaf þurfa að vera fullkomin,
því það er það sem aðrir búast við.
Ég segi sjálfum mér að það sé í lagi að gera mistök,
en ég skammast mín samt fyrir þau.

Ég reyni að hlusta á hjartað mitt,
jafnvel þegar heimurinn segir mér að vera einhver annar.
Það er auðvelt að týnast í væntingum annarra
og missa sjálfan sig í leiðinni.
Ég reyni að elska mig eins og ég er.

Hvað er að vera ég?

Stundum líður mér eins og ég beri tvær manneskjur undir einni húð. Ein þarf alltaf að vera kurteis og hin þarf alltaf að vera best í öllu. En báðar þurfa að spegla fullkomnun sem er ekki einu sinni til. Ósýnilegar kröfur liggja á herðum mínum, en það eru mínar væntingar sem þyngja mest. Ég reyni að vera best í öllu „fullkomin“. En þegar ég horfi inn á við þá er ég fullkomin eins og ég er.

Hvað er að vera ég?

Ég líki mér við regnboga,
ég hef svo marga liti.
Lífið mitt í löngum boga,
stundum uppi, stundum niðri.

Hver einasti litur ber sína sögu,
af gleði, sorg og þrá.
Ég dansa í ljósi og loga,
en stundum þarf skýin að sjá.

Þó stormar um stundir geysi,
og skýin hylji mig þá,
mun sólin á nýjan leik skína,
og litirnir birtast á braut.

Hvað er að vera ég?

Líf mitt minnir mig á íslenskt sumar. Það getur verið verulega fagurt, birtan og óendanleg hlýjan kemur skyndilega og allt virðist mögulegt. Ég geng um í fallega veðrinu og hugsa um að ég gæti ekki beðið um neitt meira. En stundum breytist allt svo skyndilega, skýin safnast saman, kuldinn læðist að og rigningin hellist niður. Allt sem var gott virðist nú fjarlægt. En ég vissi að þetta myndi líða hjá. Það er eðlilegt að veðrið breytist, líkt og lífið. Ég þarf bara að klæða mig eftir veðri og trúa því að sólin komi aftur.

Ég er annað hvort og bæði

Ég er ekki ég
Ég er annað hvort og bæði

Ég er ekki Grindvíkingur
Ég er ekki Hafnfirðingur
Ég er annað hvort og bæði

Ég er ekki barn
Ég er ekki unglingur
Ég er annað hvort og bæði

Ég er ekki kyrr jörð
Ég er ekki eldgos
Ég er annað hvort og bæði

Ég er ekki fjall
Ég er ekki dalur
Ég er annað hvort og bæði

Ég annað hvort og bæði
Ég er ég

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er eins og að vera grímuklæddur.
Þessi gríma skapar hindrun á milli mín og annarra,
felur tilfinningar mínar og heldur þeim leyndum.
Enginn veit að ég sé með þessa grímu á mér,
því enginn veit hver ég er undir henni.
Gríman er eins og hlífðarskjöldur,
en hún er líka eins og þungt teppi,
sem kæfir mig stundum.
Mig langar stundum að afhjúpa mig,
en ég veit ekki hvort ég þori.

Innra lag

Í heimi sem hvíslar, en hrópar í mér,
er ég stelpan sem dansar, þó enginn hana sér.
Með nótur í hjarta og takta í tær,
ég finn friðinn í tónum sem enginn annar nær.

Ég passa ekki alltaf, ekki hvar sem er,
en á vini sem sjá mig, þeir eru skjól mitt og mín skel.
Þeir hlusta á strenginn sem titrar í mér,
þótt heimurinn vilji að ég verði eitthvað meira en ég er.

Ég er stelpan með lag sem enginn annar kann,
með drauma sem berjast og hjarta sem rennur
í takt við þann veruleika sem ég ber,
en með nótur og vini þá hvergi ég fer.

Hvað er að vera ég?

Ef að líf mitt væri bók,
þá væri bókin margar blaðsíður.
Margar blaðsíður sem fólk myndi ekki nenna að lesa.
Ég myndi ekki nenna að lesa bókina sjálf.
Ég myndi sleppa öllum leiðinlegu köflunum,
en þeir eru margir.

Líf mitt er eins og bók,
það hefur marga kafla.
Sumir skemmtilegir,
aðrir leiðinlegir.
En bókin mín er ekki tilbúin.
Og þegar að hún verður það,
þá fær enginn að lesa hana.
Enginn nema ég.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er að sætta mig við það sem ég er ekki.

Ég er tré
sterk og heilbrigð
ræturnar mínar liggja lengst í moldinni
og greinar mínar ná til himna.

Ég er með ótal margar greinar
hver og ein er sérstök.

Sumar greinar stórar,
aðrar litlar og viðkvæmar.

Hvert laufblað sem ég geymi er minning
sum geymast allar árstíðir á meðan hin falla og gleymast með tímanum.

Blómin í kring gefa mér fegurð og kjark til að blómstra,
þótt það rigni.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er eins og blóm,
stundum lítill stundum stór.
Ég þarf vatn og líka sól,
og mér finnst moldin alltaf góð.

Að hugsa um mig er algert bras,
en ekki jafn mikið og að slá allt þetta gras.
Ég vex og vex og borða kex,
og stundum er ég eins og t-rex.

En allir geta verið kjúllar,
stundum get ég líka alveg tjúllast.
Mikið er gaman að vera ég, já,
enginn getur verið eins og ég.

Ég er oftast glaður og teitur,
en samt ekki rosa feitur.
Úps ég drakk óvart skordýraeitur,
og fann ekkert móteitur.

Lífið mitt.

Að vera alltaf með lag á heilanum.
Að hugsa um körfubolta í hverju skrefi.
Að horfa á íþróttir.
Það er að vera ég.

Að vera góður vinur.
Að hlæja með systur minni.
Að ferðast með fjölskyldu minni.
Það er að vera ég.

Að fara í skólann með fartölvu.
Að læra núvitund.
Að fara í auka íþróttatíma.
Það er að vera ég.

Að spila á píanó.
Að hlusta á náttúruna.
Að leika við krakka.
Það kemur kannski á óvart en það er líka að vera ég.

Hvað er að vera ég?

vera 1

-u, -ur KVK

1 eitthvað sem er, er lifandi.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er að leita jafnvægis milli þess sem aðrir sjá og þess sem ég finn innra með mér.
Ég er margbrotin blanda af draumum, efasemdum og litlum sigrum dagsins.
Stundum sterk, stundum viðkvæm en alltaf að reyna.
Ég spegla mig í fólkinu sem umkringir mig.
Að vera ég er að halda áfram að mótast, án þess að gefast upp.

Hvað er að vera ég?

Afi þú kennir mér að standa sterk og stolt,
að takast á við lífið þó það sé,
stundum erfitt en oftast gott.

Og þegar heimurinn brýtur mig niður,
er það styrkurinn þinn sem lyftir mér upp.
Afi, þú ert meira en bara maður,
þú ert ljósið í lífi mínu.

Ég vona að ég verði,
góð og ómetanleg eins og þú einn daginn,
með bros á vör og gott hjarta alla erfiðu dagana.

Hvað er að vera ég?

Sumir vita það en sumir ekki,
ég er svolítið þannig eins og ég sé föst við þunga hlekki.
Kannski þarf ég bara að hugsa málið,
því það virkar alveg örugglega ekki að berja bara hausnum í stálið.

Ég vildi að það væri eins auðvelt og það lítur út fyrir að vera,
ég veit bara hreinlega ekki hvað ég á að gera.
Lífið er stutt svo ég þarf að hugsa með hraði,
en stundum finnst mér að ég sé föst á auðu blaði.

Hvað er að vera ég?

Ég er klár, ég er sniðug.
Ég er skellibjalla.
Hér færðu mitt einfalda svar.
Ég hef kosti og galla
og elska þá alla.
Ég er ég hvern einasta dag.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er að vakna með hugsanir sem enginn annar á.
Að hlæja þegar ég skil brandara sem bara mér fannst fyndinn.
Að reyna og mistakast en halda samt áfram.
Ég er allt sem ég hef séð og allt sem ég á eftir að sjá.
Ég er spurningin sem er alltaf í vinnslu og það er allt í lagi.

Lífið er stutt

Stundum blómstar lífið eins og blóm,
með ilm sem minnir okkur á gleðina í smáu.
En stundum hellir regnið niður,
og við þurfum þolinmæði til að bíða eftir sól.
Og þegar sólin birtist aftur,
minnumst við að án regnsins vex ekkert blóm.

Hvað er að vera ég?

Ég sit og mála heiðskíran himinn og fjölskrúðug blóm í mosagrænu grasi á strigann. Ég mála fjöll sem sitja í fjarska, á toppnum liggur mjöll. Ég leyfi myndinni að þorna og hengi hana síðan upp en tek svo eftir hvernig blómin líta hálfklessuleg út og hvernig fjöllin falla inn í bakgrunninn. Myndin hefur sína galla en það er það sem gerir hana fullkomna.

Hvað er að vera ég?

Kannski að hlaupa eftir boltanum,
með augun föst á markinu,
tilfinningin þegar boltinn snertir skóinn,
og öll heimsins þögn rofnar í leik.

Kannski að renna niður brekkuna á skíðum,
með kuldann í andlitinu og snjóinn undir,
finna hvernig hraðinn lætur mig lifa
eins og ég sé hluti af stórri náttúru – laus og frjáls.

Kannski að sitja á baki hestsins,
finna taktinn og vera ein með honum,
þar sem engin orð eru nauðsynleg,
bara traust og friður.

En hvað er að vera ég?
Er það þessi tilfinning,
þegar ég stend á mótum margra leiða
og finn að ég er allt þetta í einu,
leikmaður, skíðamaður, reiðmaður –
og samt meira en nokkurt þeirra.

Hvað er að vera ég?

Er ég aðeins líkami sem andar, eða rödd sem leitar svara?
Er ég hugsun sem fer á flakk, eða tilfinning sem býr í hjarta?
Kannski er ég meira en eitt eða ekki neitt, kannski samansafn augnablika,
dansandi í tíma, þrátt fyrir alla þögn og hávaða.
Að vera ég er að leita, að finna, að vera – alltaf eitthvað meira en orð.

Hvað er að vera ég?

Ég er eins og kaffibolli.
Stundum full af orku,
eða hálftóm og þarfnast áfyllingar.
Ég get verið sykursæt með smá brosi,
eða dálitið beisk ef dagurinn byrjar illa.
Stundum er ég froðukennd og fyndin,
en stundum svört og alvarleg.
Fólk mun sakna mín þegar ég er ekki til staðar
svolítið eins og kaffi.
Ég er ekki alltaf fullkomin blanda,
en ég er alltaf ég.

Hvað er að vera ég?

Þegar vélin malar undir fingrum mínum,
ekki bara ökumaður,
heldur púls sem slær í takt við malbikið.

Eldur undir húddi
sportbílinn andar eldi,
en kyrrðin er mín.
Ég er augnablikið
á milli inngjafar og andardráttar,
milli þess sem brennur
og þess sem er.

Ég er andvarinn sem rennur inn um gluggann,
hljóðið sem deyr út þegar ljósið verður grænt.
Ég er spurningin sem enginn mælir
í hestöflum eða hraðatölum.

Hvað er að vera ég´?

Að vera stóra systir
Er að passar litlar hendur sem treysta mér.
Stundum þreytist ég,
stundum finnst mér ég gleymd.
En þegar litli bróðir minn leitar til mín,
með bros, tár eða spurningu,
man ég hversu heppin ég er.
Ég fæ að vera fyrsti vinurinn,
leiðarljós og skjól.
Það er ekki alltaf auðvelt,
en það er alltaf þess virði.
Þakklætið býr í augnablikunum –
þegar hann hlær, lærir og elskar,
fæ ég að vera hluti af því.

Hvað er ég?

Ég er hugur sem leitar,
hjarta sem man.
Ég er hláturinn sem barst
yfir leikvöllinn og tárin sem hurfu
eins fljótt og þau komu.
Ég er ég,
bæði barnið sem var
og manneskjan sem er.

Hvað er að vera ég?

Ég klæðist hugmyndum sem aðrir hafa saumað á mig,
tala með rödd sem er ekki mín.
En í þögninni heyri ég hjartað mitt.
Það slær,
ekki fyrir aðra heldur fyrir mig.
Kannski er að vera ég ekki eitthvað sem finnst,
heldur eitthvað sem ég smíða,
eitt orð,
einn andardrátt í einu.

Hvað er að vera ég?

Ég horfi út í kalda vetrarnóttina, tunglið lýsir upp dimman himininn. Það er svo mikil fegurð í nóttinni, vindurinn slær kinnarnar mínar og kuldinn bítur. Ég finn fyrir kvíðahnút í maganum leysast og einhvers konar ró fara yfir mig. Mér finnst tunglið vera eins og ég.

Það breytist á hverjum degi alveg eins og ég. Stundum er ég heil, stundum er ég hálf og stundum læt ég mig ekkert sjást. Sú hlið tunglsins sem við getum séð lýsist vegna sólarinnar.
Þú ert sólin mín.
Ég lýsist út af þér.

Hvað er að vera ég?

Ég er vegurinn, ekki áfangastaðurinn.
Ég er mistökin sem kenndu mér meira en sigrarnir.
Ég er sú sem reyni, aftur og aftur.
Að vera ég er að leyfa mér að breytast.
Ég er ekki komin, ég er á leiðinni
og það er nóg.

Hvað er að vera ég?

Maður þarf að passa sig að passa sig ekki of mikið. Lífið er stutt. Í tölvuleikjum fær maður mörg líf. Í lífinu fær maður mörg tækifæri. Ég vil nýta þau. Ég vil elta drauma mína. Því hvað eru draumar annað en æfing fyrir veruleikann?

Hvað er að vera ég?

Hver ræður lífi okkar?
Einhver ósýnileg vera eða er líf okkar afleiðing af þeim ákvörðunum sem við tökum í gegnum lífið?
Við stöndum næstum alltaf frammi fyrir vali.
Hvert val hefur áhrif á framtíð okkar.
Örlög eru líka mjög mikilvægur þáttur í að byggja upp líf okkar.
Ef val er múrsteinn í byggingu húss, þá eru örlög grunnur hússins sem kallast „líf“.
Þess vegna, þegar ég er spurður hver ég er, er ég tilbúinn að svara.
Ég er afleiðing af vali mínu og gjörðum.

Hvað er að vera ég?

Lífið er svolítið eins og stundaglas,
það er lengi að líða en þegar tíminn er kominn
þá á maður svo alltof mikið eftir.
Sumir vilja að stundaglasið renni aldrei út og vilja njóta hverrar einustu stundar,
en aðrir bíða eftir hverju einasta korni að falla.
En hver veit nema að þegar tíminn er búinn þá snýst það aftur við og byrjar upp á nýtt.

Hvað er að vera ég?

Ég geng eftir ganginum langa,
þar myndir á veggjunum hanga.
Ég skoða þær vil
og fljótlega skil
að myndirnar söguna fanga.

Á fyrstu mynd sé ég lítið barn sem sefur
kúrir þar og bangsann sinn hefur.
höfuðið í hálsakoti grefur.

Á næstu mynd er stelpa líklega fimm
sem rólar hátt með miklum hlátrasköllum.
Hún rólar hátt eins og sé uppá fjöllum,
og myndin verður allt í einu hálf dimm.

Svo er mynd af stelpu
svona tíu ára.
Hún heldur á litlu barni
sem hjalar þar í fangi.

Fjórða mynd er síðan spegill.
Þar stari ég á móti mér.
Ofan á speglinum er titill;
Horfðu inn í sál hjá þér.

Allar myndirnar voru af mér,
mismunandi útgáfur sem sáust hér.
Og rétt eins og bragarháttur þessa ljóðs
hef ég breyst, og það vonandi til góðs.

Hvað er að vera ég?

Ég? Að vera ég er að geta vaknað og dregið inn fyrsta andardrátt dagsins, opnað augun og upplifað nýjan dag. Að vera ég er upplifun sem bara ég þekki, að vera ég er eitthvað sem fólk fær að sjá en ekki finna, að vera ég er skrítið, líkt og að vera í herbergi sem tilheyrir mér, fullt af öllum mínum minningum vitandi að allir aðrir eru í sínu eigin herbergi sem tilheyrir þeim.

Hvað er að vera ég?

Unglingsárin mín.
Tilfinningaóreiða
í fjórða veldi.

Unglingsárin mín.
Sviti, tár, ástarsorg og
unglingabólur.

Unglingsárin mín.
Þrúgandi vöntun á ást.
Einmanaleiki.

Unglingsárin mín.
Ég er allt, ég er ekkert.
Hver er ég núna?

Unglingsárin mín.
Hormónataugahrúga.
Vandræðalegur.

Unglingsárin mín.
Sú eina sem ég þrái.
Hvenær finn ég þig?

Hvað er að vera ég?

Íslenski veturinn finnst mér æði
þá eru jólin og nýár bæði
hundar eru mín uppáhalds dýr
og líka hestar, kindur og kýr.

Asía finnst mér áhugaverð
öll þeirra menning og matargerð
Kórea, Japan, Thailand og Kína
með K-pop, pöndur og listina sína.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er frekar gaman.
Að spila fótbolta og hlaupa saman.
Mikið fjör og mikið líf.
Hafa gaman um alla tíð.

Að vera ég er frekar gaman.
En mikið stress er fyrir framan.
Erfitt lífið stundum er.
En lífið allt fyrir framan ber.

Að vera ég er frekar gaman.
Blanda þessu öllu saman.
Sama hvað sumir segja.
Megi þeir bara þegja.

Að vera ég er frekar gaman.
Tala mikið og hlæja saman.
Margir vinir fylgja mér.
En helst vil ég vera með þér.

Hvað er að vera ég?

Líkt og Sylvia Plath, er ég í stöðugri angist við þá staðreynd að ég mun aldrei geta lifað öll þau líf sem ég þrái að lifa. Ég mun aldrei geta verið bæði ríka, einhleypa, rauðvíns slúður frænkan og kærleiksríka, jólakökubakandi fótboltamamman. Ég mun aldrei geta gert allt það sem mig langar að gera og það er svo mikil synd.

Hvað er að vera ég?

Ég er ekki eins og ég var við fæðingu. Það er ekkert víst í lífinu.
Samfélagið hefur mótað mig eins og rúnaðan stein á sjávarbotni.
Foreldrar mínir, eldgosið sem ég myndaðist í,
leikskólakennarinn, vindurinn sem feykti mér í ána
og vinir mínir, áin sem bar mig niður að sjó.
Að læra að lesa, fyrsta aldan í fjörunni
og tískan, neðansjávarstraumarnir sem hafa áhrif á okkur öll.

Hvað er að vera ég?

Í augnaráði spegilsins sé ég andlit þitt,
ágætis eintak, fínasti gaur.
Með drauma sem svífa um loftið.
Í sögunni verða þeir að veruleika.

Hlátur þinn, eins og róandi straumur,
rennur í gegnum lífið líkt og skínandi sól.
Í gegnum prófanir, sigra, heldurðu ótrauður áfram.
Seigur fjandi, hörkutól.

Þú hugleiðir heiminn.
Leitar að fróðleik og visku.
Tónlistarunnandi með meiru.
Já, klárlega meistaraverk.

Þú ert merkileg mannvera.
Og munt alltaf vera það.
Í stóra veggteppi alheimsins
ertu bara einn stakur þráður.
Þrátt fyrir að vera einstakur og frjáls.

Hvað er að vera ég?

Ég er vænlegur píanóleikari.
Tenging mín við píanóið skilgreinir hluta af því sem ég er.
Þetta hljóðfæri er ekki bara nótur, heldur gátt inn í tilfinningar mínar og sköpun.
Tónlistin er mál mitt,
píanóið er rödd mín.
Ég nota það til að tengjast þeim sem deila sömu tilfinningum, sem orð fá ekki lýst.
Hver hljóðtaktur er hluti af mér, hvert lag er stöðugt ferðalag.
Spila klukkutíma eftir klukkutíma
og kynnist sjálfum mér upp á nýtt.

Hvað er að vera ég?

Ég er þrautseigur einstaklingur
sem gefst ekki upp á því sem hann vill.
Brosið er mitt besta vopn
í baráttunni sem lífið hefur í för með sér.
Eitt af því sem skilgreinir mig
er ástríða mín fyrir þekkingu,
því þekking er kraftur.
Hljóðlátt eðli mitt, ástríða fyrir menntun,
umhyggja fyrir fjölskyldu og vinum,
Vilji til að ganga út á ystu nöfn.
Þetta er allt kjarninn minn.
Ég er stolt af manneskjunni sem ég er í dag
og spennt fyrir manneskjunni sem ég verð í framtíðinni.

Hvað er að vera ég?

Þegar ég lít í spegil sé ég strák
hann er hávaxinn, grannur og ljóshærður.
hann er fljótur að hlaupa, hann elskar að grínast,
stundum fer hann of langt,
en hann er samt góður og blíður strákur.
Stundum er hann hávær og stundum lágvær.
Stundum verður hann soldið æstur
og stundum rólegur.
En samt er hann góður og blíður strákur
með stórt hjarta
þótt hann sýni það ekki alltaf.

Hvað er að vera ég?

Ég er unglingur í þessum skrítna heimi,
ég veit stundum ekki hvar ég er í þessum rafgeymi.
Ég horfi yfir bekkjarfélagana og dreymi,
ef við værum öll eitt símalaust teymi.
Hvernig væri þá allt?

Við myndum ræða málin, loftslagsbreytingar, er lífið svo einfalt?
Eða segja brandara um eitthvað snjallt,
ekki misskilja mig, við tölum um flest allt.
En ég veit, ef við myndum leggja símana frá okkur í smá stund,
sæjum við að við erum ekki bara ein tegund
eins og símarnir heldur miklu, miklu meira en þúsund
hugar sem geta snúið öllu við á örstund.

Hvað er að vera ég?

Spegla mig í morgunverðarskálinni, áður en ég týnist í
umferðarfrumskógi.
Lofa skammdeginu að standa mig vel í dag,
uns birtir á ný.
Fjallgarðarnir fylgjast með mér í amstri hversdagsleikans.
Titra stundum og skjálfa af eftirvæntingu og gleði.
Loksins kemst ég heim. Það er kveikt á norðurljósunum og tunglið glottir.
Veðurfréttir, ilmur af kvöldmat, úlfatími.
Það er yndislegt að vera ég.

Hvað er að vera ég?

Hver er ég?
Ég veit ekki.
Fólk spyr „hver ertu?“
Ég segi ekkert.
Hver er ég?
Ég veit.
Fólk spyr „hver ertu?“
Ég hugsi.
Hver er ég?
Ég er eðalborinn vandræðagemlingur.
Fólk spyr „hver ertu?“
Ég brosi.

Hvað er að vera ég?

Þegar fólk spyr hvað mig langar að vera í framtíðinni segi ég næstum alltaf eitthvað annað en ég sagði við síðustu manneskju. Því það fer eftir skapi mínu hver ég vill verða. Því ef ég er í klóku skapi langar mig að verða læknir. Ef ég er í skemmtilegu skapi langar mig að vera bakari og vera umkringt gómsætum kökum og sætindum. Og ef ég er í sjálfsöruggu skapi langar mig að verða fyrirsæta. En hvað myndi ég verða í framtíðinni ef allar þessar tilfinningar vinna

Hvað er að vera ég?

Klukkan er níu, það er laugardagsmorgunn, barnaefnið er í gangi og lífið er gott, ég er ennþá bara fjögurra ára. Ég er að borða morgunkornið mitt meðan ég reyni að lesa á mjólkurfernurnar. „Ég get ekki beðið eftir að verða fjórtán ára og vera farin að lesa.“ Nú er ég fjórtán ára, klukkan er tólf á laugardagsmorgni, ég fæ mér morgunmat á meðan ég er í símanum að skoða myndir af yngri mér. „Vá, hvað ég myndi gera allt til að verða fjögurra ára aftur.“

Hvað er að vera ég?

Tvíburi er orðið sem gerir mig að mér
ég mun útskýra það frekar hér.
Systir mín er ég og ég er hún
þótt augun hennar séu blá og mín grænbrún.
Hárið mitt er krullað og hennar slétt
en við höfum verið saman síðan mamma var ólétt.
Þegar systir mín grætur þá græt ég með
þegar hún hlær hlæ ég, það hefur nýskeð.
Sömu vinkonur sama heimili
við erum eins og sami aðili.
Sömu herbergi, sömu foreldrar
að vera með henni líf mitt auðveldar.
Útgáfurnar af mér eru margar
en þær byrja allaf á systur minni og hún lífi mínu bjargar.

Hvað er að vera ég?

Þegar ég var lítið var ég glatt.
ég var hresst,
ég var spennt,
ég var ekki hrætt um hvað öðrum fannst.

Ég var ég.
Núna.
Núna er ég þreytt.
Núna er ég hrætt um hvað öðrum finnst.,
hvað aðrir eru að hugsa.
En til hvers?
Enginn er að hugsa um mig,
núna eru allir uppteknir af því að vera sjálfir hræddir um hvað öðrum finnst.
Svo til hvers?
Til hvers að vera hrætt?

Valkvíði á ströndinni

Ég sit í sandinum, hugsandi.
Ég finn fyrir vindinum leika sér í hári mínu.
Ég er ein, alein á ströndinni.
Sjórinn og fuglarnir syngja í kór.
Ég dreg upp handklæði úr tösku minni.
Ég er ekki viss hvort ég vilji fara út í sjóinn eða ekki.
Hvernig veit ég hvað ég vil, hugsa ég með mér.
Finn ég fyrir tilfinningu.
Eða er þetta ágiskun.
Mun ég kannski aldrei vita hvað ég vil.
Ein ákvörðun getur gjörbreytt framtíð minni.
Gæti valkvíði verið erfiðleikar sem margir ganga í gegnum vegna of mikilla möguleika.
Ég sting handklæðinu ofan í tösku og hleyp heim.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er einstakt, trú og vonum. Það er summan af óteljandi augnablikum, stórum og smáum, sem skilgreina tilveru mína. Snýst um að umfaðma einstaklingseinkenni mín, skilja galla mína og þykja vænt um styrkleika mína. Það þýðir að labba um flókið völundarhús lífsins, taka ákvarðanir sem móta leið mína. Þetta snýst um að mynda tengsl við aðra, deila hlátri og tárum og læra af hvor öðrum. Að vera ég er ferðalag sjálfsuppgötvunar, vaxtar og sjálfssamþykkis. Þetta snýst um að finna tilgang og lífsfyllingu í miðjum margbreytileikanum. Draumum og manneskjunni sem ég þrái að verða.

Hver er ég?

Þegar ég tjái tilfinningar mínar
nota ég tjákn í stað orða

🤐😊☹️😉😮😘

😃😖😀😊😍

☹️🤐😮😉😀😶

Unglingar í dag nota tjákn.
Ég skil tjákn betur en orð.
Alla daga út og inn.

Hvað er að vera ég?

Í augnaráði spegilsins velti ég djúpt fyrir mér,
leyndarmálin sem ég geymi, lífin sem þau gætu eyðilagt.
Ég er örin sem merkja húð mína, vitnisburður um styrk,
áminning um að ég hef staðið af mér storma.
Ég er merki um ástina sem ég hef gefið og ástina sem ég á enn eftir að finna.
Ég er stöðugt í vinnslu, í sífelldri þróun, frjáls.
Spegilmynd alheimsins og alls þess sem hann gæti verið.
Einstakt og ófullkomið meistaraverk.

Hvað er að vera ég?

Lítil forvitin blá augu opnast,
tilbúin til þess að rannsaka heiminn í kringum sig.
Ekkert orð, en svo setning.
Ekki eitt skref, en svo hlaupandi.
Í dag tek ég mikilvægar ákvarðanir, eins gott að ég velji rétt.
En það er ekkert rétt eða rangt.
Lífið er rétt að byrja og ég ætla að njóta hér og nú.
Það besta er eftir og litlu bláu augun ætla að fylgjast vel með.

Hvað er að vera ég?

Hver er ég, hvar er ég og hvað vil ég verða eru spurningar sem flestir unglingar hafa spurt sig. Í raun og veru er ekkert svar til við þessum spurningum. Það er sem þú þarft að gera er að prófa nýja hluti, finna fleiri áhugamál, skoða umhverfi þitt, slökkva á tækjunum og slaka á. Þegar við erum stanslaust að bera okkur saman við aðra og alltaf að horfa á líf annarra á samfélagsmiðlum gleymum við að við erum ekki öll eins og hver einasta manneskja í heiminum er einstök á sinn hátt.

Hvað er að vera ég?

Hver er ég, er spurning svo djúp og víð,
ég leita eftir svari harmþrungin á meðan ég bíð.
Þú lýsir mér eins og bók sem þú hefur aldrei lesið,
eins og tónlist sem þú hlustar aldrei á.
En þú veist ekki að ég er meira en augun þín vilja sjá.

Ég er saga og minningar, rím og ljóð.
Ég er tár og gleði, reiði og sorg.
Ég er augnablikin sem saman mynda æviskeið.
Möguleikarnir, sem vísa mér betri leið.

Hver er ég, er mín spurning stærsta.
Ég leita að svarinu hér í mínu hjarta.

Líftími trés

Lífið er eins og tré,
við stækkum á hverjum degi innan frá og utan frá.
Skemmtun er eins og greinar
það er svo margt í boði
að við erum ekki viss hvað við eigum að gera.
Minningar eru eins og laufblöð
við missum margar en við erum alltaf að fá nýjar.
Kringum jólin við skreytum okkur
eins og við séum á árshátíð.
Moldin í kring er okkar beinagrind
án moldarinnar við deyjum.
Fólk sker okkur niður og meiðir okkur
án þess að blikka auga.
Heimurinn án trjáa
lætur allt breytast í hauga.
Við dauðann missum við allt
en við vitum alltaf að það kemur nýtt tré.

Hvað er að vera ég?

Ég er mín eigin einstök sál
Með tilfinningar og mikið hár
Hjarta mitt að innan slær
Frá toppi alveg niður í tær

Ég ávallt mitt besta reyni
Þótt ég stundum lendi á vandamáls steini
Ástin og kærleikurinn frá mér skína
Ég hann reyni öllum að sýna

Þakklát fyrir líf mitt er
Ég ber þá kæti hvert sem ég fer
Ég elska sjálfa mig svo heitt
Og brosi ávallt út í eitt.

Hvað er að vera ég?

Hvað er að vera ég?
Hvað er að vera ég.

Ef ég væri

Ef ég væri dýr
þá væri ég kýr.
Ég borðaði gras,
það væri nú ekki bras.

Ef ég væri api
þá væri ég alltaf í góðu skapi.
Ég klifraði í trjám
með mínum tám.

Ef ég væri geit
þá væri ég úti í sveit.
Ég væri með skegg
og klessti á vegg.

En ég er ekki dýr.
Ég er hvorki api né kýr.
Ég les og læri,
ég nota verkfæri.

Hvað er að vera ég?

Það getur verið þreytandi
að vera ég
þar sem ég ligg
og bíð þess að tíminn
haldi áfram

tíminn sem haf
og ég sem marglytta
sem skvampar um í lygnum öldum
og reyni að ýta mér áfram árangurslaust

stundum eru þær úfnari
rugla mig í ríminu
og kaffæra mig

endrum og eins eru þær himinháar
háværar
óværar
fleyta mér lengst áfram

og skyndilega þarf ég
að fullorðnast.

Hvað er að vera ég?

Það getur verið erfitt að vera til. Stundum er lífið auðvelt og þægilegt eins og að fljóta á spegilsléttu vatni, en á svipstundu gæti það orðið að ólgusjó af óheppni og erfiðleikum. Yfirleitt er lífið inn á milli hvorki ómögulegt né létt. Maður verður að læra að njóta þess, þó vantið sé ekki alltaf slétt. Það er partur af því að vera til.

Hvað er að vera ég?

Þegar þú lítur í spegil þá hefur þú val.
Þú hefur val um hvern þú vilt sjá.
Séð þú ytri myndina?
Persónuna sem aðrir sjá fyrst þegar horft er á þig.
Persónuna sem lifir í hugmyndaflugi annarra.
Eða sérðu nokkuð innri myndina?
Persónuna sem þú ein veist hver er.
Persónuna sem er.
Sönnu persónuna á bakvið grímuna.

Hvað er að vera ég?

Að ég vera er að vera þversögn,
Eins og stífluð frárennslislögn.
Smá spræna og beljandi stórfljót,
Stærðarinnar fjallgarður og lítið grjót.

Flókinn, fróður og tregur,
rökfastur og óútskýranlegur.
Eldsnöggur, fávís og einfaldur,
vísindalega sannaður galdur.

Í senn yfirvegaður og óður,
óskrifað blað og reynslusjóður.
Lygilega erfiður og laufléttur,
umkomulaus og vel í sveit settur.

Hreinskilinn í máli myrkur,
sjálfhverfur og meðvirkur.
Uggur og ótti, von og trú,
– stundum ég og stundum þú.

Hvað er að vera ég?

Í djúpri sjálfsskoðun spyr ég: „Hver er ég?“ Flókin blanda af minningum, draumum og valkostum., ég er summan af fortíðinni minni en er í sífelldri þróun. Ég er hláturinn sem rýfur þögnina, tárin sem hreinsa sál mína. Ég er andlitið sem ég sýni heiminum, en líka leyndarmálin sem ég geymi falin. Ég er leitandi, að eilífu í leit að sjálfsuppgötvun, ferðalag sem mótar mig dag frá degi. Ég er sjálfið sem breytist, vex og lærir ævilangt í leit að því að skilja ráðgátuna í tilveru minni.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég
er eins og að ferðast í gegnum óljósan skóg.
Ég er unglingur
og það er undarleg blanda af skoðunum og tilfinningum sem mér fylgir.
Ég er enn að finna leiðina mína
en það er ekki alltaf einfalt.
Ég reyni að skoða heiminn með nýjum augum
og læra af öllu sem ég upplifi.
Ég er ekki alvöru þáttur, heldur er ég enn að mynda söguna mína,
og það er ágætt.
Ég er eins og teningur með nokkrar hliðar, þar sem hver hlið er annar persónuleiki.
Á einni hliðinni er ég ánægður með allt
en á annarri hliðinni get ég verið frekar afbrigðilegur.
Ég lít á framtíðina með hræðslu
en líka með spenningi
og vona að ég finni mína eigin leið til að blómstra í þessum nýja heimi sem er að verða ég.
Ég er einfaldlega unglingur
og það er nóg fyrir mig.

Hvað er að vera ég?

Ég elska að sofa. Mig langar að sofa alla daga,
mér er sama hvar, mig langar bara að sofa.
Ég er svaka latur en mig langar bara að vera í friði inni í
herbergi að sofa í friði. Ég fer á nokkrar æfingar í vikunni og
fer í sturtu en verð svo þreyttur að mig langar bara að sofa,
jafnvel í stól, sófa og rúmi, ég elska bara að sofa og hvíla mig.

Fjallið

Fjallið hvíta, fjallið bláa,
fjallið háa, fjallið allskonar.

Fjallið hvassa, fjallið langa,
fjallið flata, fjallið fallega.

Fjallið bratta, fjallið lága,
fjallið tóma, fjallið mjúka.

Fjallið reiða, fjallið feimna,
fjallið glaða, fjallið ég.

Hvað er að vera ég?

Að vera ég er að vera ég.
Það er eins einfalt og það er.
Ég er heilinn minn og ég er holdið utan um beinagrindina.
Ég er öll líffærin mín og blóðið.
En það mikilvægasta er það að ég er sálin og persónuleikinn.
Það er það sem gerir mig að mér.
Tilfinningarnar innra með mér gera mig að manneskju og án tilfinninga væri ég ekki ég.
Ég er það sem þið sjáið og það sem þið sjáið ekki.
Þannig er það með alla.
Við vitum aldrei hvað hver er nema að sjá hann að innan líka.

Hvað er að vera ég?

Ég vildi oft að ég væri…
- dugleg eins og pabbi
- umhyggjusöm eins og mamma
- hlý eins og amma
- fyndin eins og afi
- lífsglöð eins og systir mín
- sjálfbjarga eins og bróðir minn
- skemmtileg, traust og sterk eins og vinkonur mínar
- klár eins og kennarinn minn

Sumir segja að það sé fólkið í kringum okkur sem mótar mann sem persónu. Ef ég hef lært smá af öllum sem standa mér næst þá hlýt ég að vera nokkuð dugleg og umhyggjusöm, lífsglöð, svolítið hlý, frekar fyndin, geggjað skemmtileg, traust, sterk og pínu klár.

Er ég þá ekki bara frekar frábær?

Hvað er að vera ég?

Ég á mér nokkrar hliðar
dálítið eins og teningur.

Ég get verið glöð og ánægð,
döpur og fúl,
frjálsleg en varkár,
þreytt og stressuð,
einbeitt og ákveðin,
eða full af orku og adrenalíni.

Stundum get ég stjórnað hvaða hlið snýr upp
en stundum lætur teningurinn ekki stjórna sér.

Uppáhaldshliðin mín er gleði og ánægja
hún kemur oftast þegar ég er með fólki sem mér þykir vænt um.

Hvað er að vera ég?

Hvað er að vera ég?
Að vera ég getur verið svo ótalmargt.
Það getur verið það sem ég hef gert,
eða sagt.

Hver er að vera ég?
Spyr ég sjálfa mig.
Það er nú stór spurning.
Er það hvernig maður kemur fram við sig
og fólkið í kring.

Mismunandi fólk sér mig í mismunandi ljósi.
Einum getur fundist eitt og öðrum hitt.
En það sem skiptir mestu máli er ekki álit þitt,
heldur mitt.

Hver er ég?

Ég ligg á eldhúsgólfinu,
það er gólfhiti og ég finn ylinn streyma upp bakið á mér.
Reiðin sem býr innan í mér bráðnar og lekur frá líkamanum.
Vonbrigðin leysast upp og verða að gufu.
Hatursköggullinn í maganum á mér hverfur.
Ég horfi á innanverð augnlokin á mér.
Kærleikurinn byrjar að flæða upp æðarnar og upp í hjarta.
Ég finn hvernig ég endurnýjast.
Ég verð heil aftur.
Tilbúin í nýjan dag með nýjum tækifærum.

Hvað er að vera ég?

Hver er ég, spurning djúp og flókin,
ráðgáta sem býr í hjarta mínu.
Er ég skilgreind af því sem ég segi eða geri?
Eða af draumunum sem leiða mig áfram?

Er ég samansett af öllum fyrri mistökum mínum,
eða möguleikum sem í mér eru?
Ég veit ekki hvaða tilfinningar þetta eru,
stundum er erfitt að vera ég í þessum heimi.

Ég er bók með ólesnar síður,
strigi sem bíður eftir að litum verði dreift.
Ég er lag sem bíður þess að verða sungið,
ferðalag með ófundnum ævintýrum.

Svo hver ert þú, spyrðu með rannsakandi augum?
Ég er sál, andi og gjöf.
Ég er spurningin og ég er lykillinn
til að opna sannleikann um mig sjálfa.

Hvað er að vera ég?

Ef ég væri
kóngafiðrildi
-myndi ég flögra inn um
gluggann þinn
og minna þig á það
hvað lífið þitt er fallegt!

Ef ég væri
snæugla
-myndi ég sýna þér
að lífið er ævintýri
með því birtast óvænt
á pallinum þegar þú værir
að sötra morgunkaffið þitt
í mestu makindum úti í sólinni.

Ef ég væri
svartur labrador
-myndi ég sýna þér tryggð
með því að skíta bara
í garðinn hjá yndislega
nágranna þínum.

og ef ég væri
lítil, pirrandi, rauðeygð
ávaxtafluga
-myndi ég leyfa þér að
kremja mig
því ég elska þig svo mikið.

Stúlkan við matarborðið

Við matarborðið situr ung stúlka og veltir sér upp úr eigin hugleiðingum.
„Hver er ég?“ spyr stúlkan sig um leið og hún kjamsar kex og sötrar á mjólk.

Í skólanum læt ég eins og agnarsmá músartítla.
Ég skríð meðfram veggjunum og tísti pínulítið svo lítið beri á.

Heima er ég hins vegar ljón. Stórt og mikið ljón.
Og þetta ljón hefur sko hátt um sig og leyfir engum að abbast upp á sig.

Með vinum er ég svo smá eins og bjalla. Já, hálfgerð skellibjalla.
Með þeim flögra ég um og nýt þess að hlæja, brosa og blaðra.

„En hver er ég þá í alvöru?“ spyr stúlkan sig. „Hver er ég hér og nú?“

Því á stúlkan við matarborðið erfitt með að svara en eitt er þó víst, stúlkan sem þar situr er hvorki mús, ljón né einhver skellibjalla. Stúlkan sem þar situr er bara sú sem hún kýs að vera.